De wind stuwt het water op. Het water stuwt het land op. Lucht, water, aarde. Waar ik het element vuur in deze opsomming moet laten weet ik ook niet.

Kraanvogel met Chinese inkt in 1 beweging, door Martha Goedings

Ik heb dat altijd een vreemd element gevonden. De Chinezen hebben het element Hout, waar je misschien meer mee kunt. Chinezen hebben sowieso wel een interessante manier van indelen. De oude Chinezen dan. Het dierenrijk kon bijvoorbeeld worden verdeeld in dieren die van de keizer zijn, dieren die niet van de keizer zijn en dieren die je met een penseeltje kunt tekenen. Nu roept deze indeling misschien toch problemen op. Want stel nou dat er twee of drie dieren zijn die van de keizer zijn én die je met een penseeltje kunt tekenen. Dat lijkt me toch een reële mogelijkheid. Dan krijg je een deelverzameling zoals we in de moderne wiskunde hebben geleerd. Op zich is dat geen ramp. Misschien was het zelfs zo dat dieren die aan twéé criteria voldeden meer waard waren dan dieren die slechts in één categorie pasten. Een dier van de keizer dat je met een penseeltje kon tekenen en dat bovendien ook nog kon vliegen was misschien wel de koning van het dierenrijk, die je niet mocht afschieten. Zo kwam een dier automatisch in een vierde categorie terecht: dieren die je niet mag afschieten. Daarmee nam het dier nog meer in waarde toe.

Zo’n indeling, daar heb je tenminste wat aan. Wat moet een doordeweekse Europeaan met categorieën als geleedpotigen, teen- of telganger? Daar help je de keizer toch helemaal niet mee? Bovendien maak je daarmee helemaal niet duidelijk welk dier de meeste waarde heeft.
Inmiddels liggen de zaken in China wat anders. Tegenwoordig is de indeling van de wereld daar erg eenvoudig: zij die tegen ons zijn en zij die wij goed kunnen gebruiken om aan de macht te blijven. Elkaar uitsluitende categorieën. Helder. Overzichtelijk. Werkbaar. Want kun je dissidenten eigenlijk wel met een penseeltje tekenen? Ik zou het maar niet proberen als ik Chinees was.