Iemand sterft en dan zegt iemand anders: hij was een goed mens. Oja?

Goede mensen zijn moreel gezien helemaal in de haak. Ze deugen. Ze zijn misschien ook politiek correct en dat is dan wel een rafeltje. Politiek correct zijn is immers religieus groepsgedrag en een goed mens maakt zich daar niet schuldig aan. Integendeel. Hij*) volgt zijn eigen koers, laat zich niet omlullen door de eerste de beste prediker of verkoper. Een goed mens heeft namelijk een innerlijk kompas. Bij de volgende afslag bij jezelf te rade gaan. Op de rotonde de ander voor laten gaan. Tweeduizend kilometer rechtdoor rijden.

Goede mensen zijn als een spiegel in een pashokje waar je dikker, bleker en lelijker lijkt dan je in werkelijkheid bent. Hoe meer zij deugen, hoe meer jij niet deugt. Dat schuurt. Dat irriteert. Dus ga je goede mensen een beetje belachelijk maken, gewoon om het weer in balans te krijgen. Of je doet dat niet, natuurlijk. Want als je zelf ook een goed mens bent, dan ben je niet dik, niet bleek en niet lelijk. Dan ben je mooi van binnen. Dan doe je dat soort gemene dingen niet. Als je goed mens bent. Maar dat lijkt me onwaarschijnlijk.

*) Een goed mens begrijpt zonder voetnoot wel dat je net zo goed ‘zij’ mag lezen waar ‘hij’ staat. Maar niet iedereen is een goed mens. Vandaar deze voetnoot.