‘Ik word genoemd!!’

Bert Koenders is voor mij de belichaming van de ijdele, zelfgenoegzame PvdA. De man heeft het erg met zichzelf getroffen en ergert zich zichtbaar aan (‘domme’) mensen die kritiek op hem hebben. Ik zie nog zijn hekking-blik naast Wouter Bos toen de PvdA bekend maakte uit de regering te stappen. Ik zie nog zijn ongeduldig nee-schudden bij kritische vragen vanuit de Tweede Kamer. Hij heeft nog nooit iets anders gedaan dan ontwikkelingssamenwerking. Het is hem met de paplepel ingegoten om geld te storten in bodemloze putten zonder noemenswaardig resultaat op het gebied van welzijn, economie en stabiliteit in die landen. De man heeft er zijn levenswerk van gemaakt. Het is zijn eerste reflex. En als er geen miljarden zijn, dan kan hij altijd nog soldaten in bodemloze putten storten.  Zo heeft hij Nederland de oorlog in Mali ingerommeld. Het ontbreekt hem per definitie aan zelfreflectie. Hij heeft altijd gelijk, ook al heeft hij het. En wie het niet met hem eens is begrijpt het niet goed. Aan hen zal hij het – zichtbaar geïrriteerd –  nog één keertje uitleggen.
Bert Koenders is kortom de belichaming van de zelfingenomen PvdA van de vorige eeuw.
Kan de Nederlandse journalistiek misschien een tabelletje maken van de door Bert Koenders gestorte miljarden enerzijds en concrete politieke, sociale en economische verbeteringen anderzijds (regimes, scholing, armoede, bnp, the works)?  Of geen tabel maar liever een full-color infographic. We leven tenslotte niet meer in de 20e eeuw. Wie weet vinden we toch nog een toevallig verband tussen de vrijgevigheid van Bert en de Toestand in de Wereld.