Associaties die per ongeluk zijn ontstaan zijn soms heel grappig en verrassend! Maar soms ook een beetje vervelend, hoor.
Zo kan ik echt nooit meer een tomaat van zijn kroontje ontdoen zonder te denken aan die ene gast. Hij kwam hier een paar jaar geleden lunchen en ik had erg mijn best gedaan een frisse salade te maken. Hij schepte de salade op zijn bord en reageerde opeens als door een wesp gestoken. In zijn salade zat een stukje tomaat waarvan het kroontje te slordig verwijderd was. Er zat nog een klein hard stukje in. “Bleh, wat is dit??” Hij schoof het bord met een vies gezicht terzijde.
Ik heb allang geen contact meer met deze fijnproever en zou hem ook allang vergeten zijn als ik niet regelmatig tomaten zou staan schoonmaken in de keuken. Zodra ik het kroontje op mijn karakteristieke wegsnijd hoor ik zijn stem weer: ‘Blèh, wat is dat?’
Hier > kun je zien hoe het wel moet.