De modeltekenaar

Geklemd papier
houtskool gebroken
het naakte lijf
verstild

begint de dans
van sierlijk volgen
wijzen deinen
vlakken lijnen
licht en donker
strepen vegen
een arcering
wat contouren

schetst hij wijst hij
wijst hij naar
het naakte lijf
jij bent het, zegt hij, jij alleen
die ik hier teken,
wijst zijn arm
ik teken jou
en niemand anders

Langzaam komt haar lichaam
met wat houtskool
Op het vel
Zo komt ze
uit zijn handen:
hoekig, stevig,
onverwoestbaar
als een stronk
een eeuwenoude boom
met hout als oervorm
van het krijt
als oervorm van papier
van mens van boom
de stronk het lijf haar lijf

Dansend komt haar lijf tevoorschijn
staat zij toch volkomen stil
nog even
roerloos, en van steen
maakt hij van hout
van vlees haar lijn
zo danst hij verder
hier een lijn nog
daar een veeg

maakt hij een draai
stapt naar de muur
weg van de ezel
van zijn werk
hij tuurt
om te beschouwen
of het deugt
wat hij net deed

En dan weer:
dansen, wijzen, schetsen
nog heel even
tot het tijd is
tot het klaar is
tot het laat is
en gedaan

© 2013 yorien van den hombergh