Ik las vorige week ergens dat het brievenschrijven in onbruik is geraakt en dat onze grootmoeders de laatsten waren die deze kunst verstonden . Ik greep verontwaardigd mijn smartphone om via Twitter over mijn bloeiende internationale briefwisselingsavonturen te beginnen, toen ineens tot mij doordrong: ik ben zelf een van die grootmoeders waar deze jonge verslaggever over rept. Vele van mijn leeftijdsgenoten zijn tegenwoordig immers al opa of oma. Wij waren inderdaad de laatsten der brievenschrijvers. En ik legde met een zucht mijn smartphone weer neer.