Onderwijs en leraren wordt vaak een belangrijke rol toegedicht als het om integratie gaat. De laatste jaren kom ik regelmatig in het Kohnstammhuis van de Hogeschool van Amsterdam (HvA) aan de Weesperzijde. In alle kleuren, maten en leeftijden, met allerlei verschillende culturele en religieuze achtergronden wemelt het daar van de aankomende leraren. Allemaal mensen die hebben besloten in de nabije toekomst voor de klas te gaan staan in het voortgezet onderwijs. Het zou een hoopgevende, optimistisch stemmende omgeving moeten zijn.

Maar het maakt mij droevig als ik in de rij bij het koffiepunt sta en twee studenten tegen elkaar hoor praten in het soort Nederlands, dat slechts met moeite te verstaan is. De zinsbouw is grammaticaal onjuist qua vervoegingen, verbuigingen en woordvolgorde, de uitspraak is niet correct en het ritme is staccato met vreemde intonaties. Ik vraag mij af waarom zij leraar willen worden en waarom ze zijn toegelaten tot…