Koffie is in Ierland, net als in Groot Brittannië, niet echt de moeite waard, to put it mildly. Voor koffie gaat men niet naar de Britse eilanden. Hier drinkt men thee. Sterke thee, pikzwart of met melk. Natuurlijk is na de millennial-bubble, met alle import van jonge hipsters en IT-ers in Ierland wel het een en ander veranderd in het aanbod van warme dranken. Je kunt nu naast thee en koffie zelfs een ‘cappuccino’, een  ‘latte’ of een ‘Americano’ bestellen. Maar ik vermoed dat ze voor alle koffiesoorten nog altijd gewoon Senseo pads gebruiken. Alsof het theezakjes zijn. Padje in het kopje, heet water erop, vijf minuten trekken. Klaar.

Nee, voor koffie moet je niet naar Ierland gaan.Toen wij in april 2016 een B&B boekten in de oude binnenstad van Waterford maakten we ons dan ook geen enkele illusie. We namen voor de zekerheid wat zakjes Nescafé Espresso mee om zelf de zaak een beetje op smaak te brengen. We konden natuurlijk ook thee bestellen, maar zonder koffie hou ik mijn ogen echt niet open, dus ik heb geen keus.

Onze B&B bleek een B. Een Bed Zonder Breakfast. Niet goed opgelet bij het boeken. Een prachtig oud pandje met een Italiaanse dame als landlady die voortdurend in gevecht was met de waterpomp, met wifi en met de ‘parkeerplaats’. Dat was  een minuscuul binnenplaatsje waar in theorie wel drie of vier auto’s konden staan, als je tenminste een half uur kon uittrekken voor het eindeloos heen en weer schuiven om daarna vastgezet te worden door de volgende gast. Parkeren in de binnenstad van Waterford is onbetaalbaar, dus we waagden het erop. We verbleven daarmee in een ontbijtloos guesthouse, soms zonder warm water, zonder wifi en zonder over onze auto te kunnen beschikken. Maar wel een geweldige ligging in de binnenstad! En goedkoop! Dus we klaagden nergens over.

’s Morgens zochten we naar een plekje in de stad waar we konden ontbijten. In Michael Street even verderop vonden we een coffeeshop met een aantrekkelijke naam: The Taste of Heaven. Er was een lange toonbank en er stonden misschien vijf tafeltjes, waarvan er toevallig net ééntje vrij was. Daar bestelden we roerei, een paar scones en tegen beter weten in ook maar koffie. Het tentje bleek te worden gerund door een Pools echtpaar, van wie Joanna prachtige taarten kon bakken voor bijzondere gelegenheden. Als je naar het toilet wou, moest je vragen om de sleutel want alleen klanten mochten er een plasje doen. De Ierse radio stond aan. Een discussie met een pastoor over dagelijkse vraagstukken waar hij over adviseerde. We luisterden ademloos. Kom daar maar eens om in Nederland.

(tekst gaat verder onder het plaatje)

En toen kwam de koffie! Koffie met een Kapital K. Heerlijk. We waren blij verrast met deze on-Ierse smaak en bestelden nog een tweede kopje, en een derde. Inderdaad, een hemelse smaak. Middenin de stad die al meer dan duizend jaar oud is. De Vikingen streken er ooit neer en bouwden er een nederzetting. Lang voordat de koffie werd uitgevonden. En de thee, for that matter. Maar de Taste of Heaven maakte alles goed.

We bleven bijna een week in Waterford en elke ochtend namen we er ons ontbijt, behalve als het tentje gesloten was, zoals op zondagmorgen. We gaven ze eindeloos veel complimenten en elke keer een dikke fooi en tot slot ook nog een uitstekende beoordeling via internet.

Maar. Helaas. Goede koffie, daar zitten de Ieren helemaal niet op te wachten,zo blijkt. De coffeeshop is sinds november vorig jaar gesloten, zo lees ik op hun Facebookpagina:

‘I would like to inform all of my clients that our Coffee Shop on Michael Street is closed.
We would like to thank you for 18 months of adventure and friendliness which we have shown. At the same time informs the Taste of Heaven still exists. I will be happy to bake occasional cakes to order.
Thank you very much
Joanna “

Zo jammer. Maar we zijn blij dat we ervan hebben mogen genieten. Bedankt, Joanna!

Een van de wonderlijke Poolse taarten van Joanna